Zorionez, gure politikarien artean, inoizko belaunaldirik trebatuena daukagu. Hona hemen adibide batzuk: Euskadin, lehendakaria Zientzia Politikoetan eta Soziologian doktorea da, eta oposizioko burua Telekomunikazio Ingeniaritzan doktorea. Espainian, Gobernuko presidentea Ekonomian doktorea da. Eta Europar Batasunean, Batzordeko presidentea Medikuntzan doktorea da. Inork ezingo du esan horrelako kargu garrantzitsuak izateko prestatuta ez daudenik.
Publicidad
Baina ez da soilik gehien ikasi duten politikarien belaunaldia. Gehien ikasten jarraitzen duten politikarien belaunaldia ere bada. Izan ere, urte batzuetatik hona, ikerketak, txostenak eta analisiak egiteko makina bihurtu da politikagintza. Guztion diruari eragiten dioten erabakiak hartzeko, erabaki horiek justifikatzen dituen dokumentazio teknikoa erabili behar da, jakina, baina askotan, ikerketak interes politikoaren zerbitzura dauden tresnak baino ez dira.
Garai honetan, edozein arazo politiko ikerketa baten bidez konpondu daiteke. Hori bai, ikerketa horrek ondorioztatu behar izango du beti erabakirik onena dela ikerketa enkargatzen duenak defendatzen duen hori. Inor ez da harrituko, adibidez, AHTren eta Nafarroaren arteko loturari buruzko txosten teknikoak argitaratzen direnean. Zalantzarik gabe, ondorioztatuko dute aukerarik onena Gasteizkoa dela, eta ez Ezkio-Itsasokoa. Horixe da, hain zuzen ere, inplikatutako erakundeek defendatzen duten bidea, batez ere Garraio Ministerioak.
Ikasketen mundu honetan, berrikuntzarako lekua ere badago. Izan ere, dagoeneko ez du balio erabaki bat edo bestea hartzea arrazoiekin justifikatzen duen dokumentu soil batek. Orain ere jendea inplikatu behar da «entzuketa-prozesua» deitzea gustatzen zaigun horretan. Esaterako, Eusko Jaurlaritzak eta Bizkaiko Foru Aldundiak Urdaibaiko Guggenheimi buruzko entzuketa-prozesu bat ireki dute, eta bi erakunderi eskatu diete ikerketa hori egiteko. Prozesuaren arduradunak ausartuko al dira bi erakundeek defendatzen dutenaren kontrakoa ondorioztatzen?
Hainbeste analisi eta txosten egiten direnez, ez litzateke harritzekoa izango gure erakundeak Ikerketologia Sailak sortzen hastea hainbeste lan antolatu ahal izateko. Hala ere, sail horietan ez litzateke beharrezkoa izango historiako politikaririk trebatuenak egotea, ez ingeniariak, ez arkitektoak, ez soziologoak, ez ekonomistak, ez legelariak... Aski litzateke ikerketa eskatzen dutenen ideien defendatzaile sutsuenak egotea.
Accede todo un mes por solo 0,99€
¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión