Team USA, La Familia, France, Argentina, Australia edo Doncic?

Hamaika aldiz egin dut Pau Gasolekin amets ezinezkoa dena eginez, Espainiari beti saihesten zaion urre olinpikoa ospatuz. Mila aldiz amestu dut patuak selekzio berean batu ahal izatea saskibaloiaren historiako jokalaririk onenak. Bada, oraingo honetan, amets hori inoiz baino hurbilago egon daiteke.

Scarioloren aginduetara talentu gehiago egon liteke, baina Tokiokoa ziurrenik Espainiarekin hitzordu olinpiko batera joango den jokalari sortarik onena izango da. Pauk ezinezkoa lortzen badu, are ezinezkoagoa (baina litekeena) den beste gauza bat gertatzen ez delako izango da, hau da, Doncicek Esloveniarekin urrea irabaztea. Saskibaloian gehiegi nekatu gabe bezala jokatzen duen mutil esloveniar horren mende dago guztia. Bere selekzioaren debutean Argentina, munduko txapeldunordea, jipoitu du, atsedenaldian 31 puntu lortuta. Gora zu, Doncic.

Olinpiadetan hiru sari daude. Urrea, zilarra eta brontzea. Denok dakigu hori. Normalean, faborito bat, hautagairen bat edo bi, eta sorpresa eman ahal duen talderen bat egoten dira. Hori espero zuten askok Tokion. Baina garai arraro hauetan, dena gehiegi korapilatu da.

Gaur egun, Japonian zortzi selekzio daude urrea lortzeko benetako aukerak dituztenak. Eta txapelketan hamabi taldek besterik ez dute parte hartzen.

Italiak sorpresa emateko aukera gutxi ditu, bai. Esloveniaren kasuan, ikusi behar Wonderboy-ren erakustaldiekin ea irabazten duten. Normala litzateke Mavs izarraren egun txar batean globo hori zulatzea, baina… Eslovenia Doncic baino askoz gehiago da. Mike Tobeyren nazionalizazioak (Cacarrekin bikote egiten duena), beti kanpoko lerro arriskutsu baten itzalpean dagoen eremuari indarra ematen dio.

Normalena, dena den, Estatu Batuetan erreparatzea da. Team USAk estreinaldian Frantziaren aurka patinatu badu ere, oso indartsua da. Lillard, Tatum edo Durant 50 puntura joan daitezke Pops maixuak NBAn jokatzen den estiloarekin euren lana egiten uzten badie. Team USAk Esloveniaren estiloan jokatzen badu (izar bat eta lau konpartsa defentsibo), Oscar Smith Becerraren 55 puntuko errekorra eroriko da, are gehiago, Doncicek Argentinari 48 puntu egin dizkiola ikusita.

Hori bai, Amerikarrek ez badute lehiaketa serio hartzen, haiek joango dira etxera berandu baino lehen. Hala ere, ohikoena finala jokatu eta Espainiaren aurka irabaztea da.

Espainiak du blokerik sendoena. Rubio bere ibilbideko puntu gorenean egonda, eta Gasol anaiek edo Rudy Fernandezek euren maila altua erakusten badute, aukerak daudela esan genezake. Alboetan Claver eta Chacho Llullen magia, Abrines eta Abalderen sendotasuna, azken urtean nabarmen hobetu den Willy Hernangómezen indarra eta Usman Garuba gaztetxoaren animalia gosea. Lastima Juanchoren 'lesioa'.

Eta Espainiaren bidean, ohiko harriak. Australia, arrokatsua eta bikaina; Argentina, erraldoi bat, nahiz eta oraindik berunezko edo lokatzezko oinak dituen ikusi behar dugun (Vildoza, Campazzo eta Garino hiruko marratik asmatu izan balute, Esloveniari irabaziko zieten). Eta azkenik Frantzia. La France! Kontuz.

Temas

• Euskera
• Harmailatik (Sergio Eguia)