Pantaila handirako hitz gogoangarriak

Zinema ez da amets bisualen fabrika ezaguna izan, baizik eta, soinuduna sartu zenetik, aurkikuntza literarioen emari aberatsa. Film handiak ez dira soilik eszena gogoangarrien arrastoa memorian uztera mugatzen, baizik eta hain esaldi eta elkarrizketa biribilak, non zinemazale askok memorizatzen amaitzen duten, esamoldeei buruz ez hitz egiteagatik ('inor ez da perfektua', 'Beti geratuko zaigu Paris', 'Zintzoki, maitea, bost axola zait'), gure eguneroko hizkeran eta herri-kulturan txertatzen direnak. Azken urte hauetan, Bienvenido Llopis bildumazale eta film konpultsiboa izan da, Madrilgo edozein zaletuk Casablanca zinema-bildumazalea gogoratuko duena, 1987an Bailen kalean ireki eta funtzionamenduan jarraitu zuena.

Llopisek Notoriousentzat bere artxibo pertsonaletatik jaiotako liburuki pare bat emana zuen, horietatik zentsura frankista zine kartelean bereziki liluragarria gertatzen zelarik. Orain, zeluloidearen historiako 1.500 une inguru berreskuratzeko pazientzia santua izan du, gizakien portaeraren handitasun eta zikoizkerien ia edozein alderdi hartzen duten esaldi edo erreplikak.

Hautaketa apabullantea eta adiktiboa izateaz gain, denboren bilakaera islatzen du maitasun-harremanetan eta, batez ere, emakumeen irudiaren kontzepzioan. Esaldi bakoitza ez da bakarrik pertsonaiaren eta hura gorpuzten duen aktorearen izenarekin dokumentatzen, baizik eta fotograma batekin, elkarrizketa gertatzen den film luzearen une zehatza islatzen duena. Lan zehatza, zinemazale konpultsiboa. Maitasun ekitaldi bat. Gauza horiek Llopis bezalako autore inplikatuekin bakarrik imajina daitezke.