1965eko uda amaieran, Bob Dylanek musika mundua astindu zuen 'Highway 61 Revisited' diskoarekin, blues, rock and roll eta kantautoreen artea nahastuz. Orain, 60 urte geroago, maisulan hau ospatzen jarraitzen dugu, Dylanen jenialtasuna eta bere garaiko mugak hautsi zituen ausardia gogoratuz. Disko hau ez da musika soilik, poesia, errebeldia eta askatasunaren adierazpena baizik, gitarra elektrikoaren soinuek eta hitz eta ahots zorrotzek bultzatua.
Publicidad
'Highway 61 Revisited' Dylanen ibilbidean inflexio-puntu bat izan zen. Folkaren mundutik urrundu eta rockaren indarra bereganatu zuen, puristen haserrea piztuz baina aldi berean belaunaldi oso bat inspiratuz. Diskoaren hasierako kolpea, 'Like a Rolling Stone', musika modernoaren ereserki bihurtu zen. Bere letraren erritmo hipnotikoarekin, sei minutuko abesti honek galdera bat planteatzen digu: nola sentitzen da pertsona bat bizitzaren marjinetan galtzen denean? Dylanen ahots zakar eta desafiatzaileak indarra ematen dio erantzunik ez duen galdera bati.
Biniloak gramolan aurrera jarraitzen du eta 'Queen Jane Approximately'ra heltzen gara, non Minesotako bardoak samurtasun eta ironia nahasten ditu, harreman konplexuen eta gizartearen hipokresiaren erretratu zorrotza eginez. Baina diskoaren benetako tontorra 'Desolation Row' da, 11 minutuko poesia epikoa, bere garaiko kultura, erlijioa eta morala birrintzen dituena. Kafka, Casanova eta Beat poeten oihartzunak dituen letra honek, bere irudi surrealistekin, entzulea beste errealitate batera eramaten du.
60 urte geroago, 'Highway 61 Revisited' oraindik indartsu dago. Bere kantuek gaurkotasuna mantentzen dute, gizartearen eta norbanakoaren bilaketa existentzialari buruz hitz egiten baitute. Dylanek erakutsi zuen musika ez dela soilik entretenimendua, baizik eta pentsamendua pizteko eta arau sozialak zalantzan jartzeko tresna.
Accede todo un mes por solo 0,99€
¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión