Denbora hain azkar igarotzen da politikan, ezen duela sei urte, esaterako, ez baikenuen Isabel Diaz Ayuso ezagutu ere egiten. Ironikoa da Pablo Casado izatea, gerora bere biktima nagusia izango zena, figura ezezagun hori mahukatik atera zuena 2019an. Denbora honetan, Madrilgo Erkidegoko presidentea Pedro Sánchezen kontrabotererik handiena bihurtu da, bere aurretik jarri zaion oro harrapatu du eta politika egiteko modu originala bezain zalantzagarria sortzeko gai izan da.
Publicidad
'Ayuso fenomenoak' bere trebetasunei erantzuten die: batez ere, konplexurik gabeko diskurtsoa (Miguel Ángel Rodríguez kolaboratzaile nagusiak diseinatua) eta Madrilgo gizartea irakurtzeko gaitasun inbidiagarria. Hala ere, bere arrakasta besteen ahuleziek ere eragin dute, ezkerreko indarrak ez baitira gai izan etengabeko borroka kulturalari aurre egiteko. PPk babesa handitu du 2019tik egin diren hauteskunde autonomiko guztietan, gehiengo osoa lortu arte, eta, ikusitakoak ikusita, ez dirudi etorkizun hurbilean joera aldatuko denik.
PSOEk oso gaizki disimulatzen du bere etsipena. Ia 30 urte daramatza Madrilgo Erkidegoa gobernatu gabe. Are gehiago, bere azken presidentea, Joaquín Leguina, Ayusoren alde dago orain. Sozialistek denetik probatu dute, baina ezerk ez du funtzionatzen. Epe luzerako lidergoa eraikitzen saiatu ziren Juan Lobatorekin, baina, dimisioa eman aurretik ere, jadanik ikusten zen bere profila ez zela borrokarako egokia. Orain Óscar Lópezek ere ez du ideala ematen: karismarik gabekoa, Sánchezen usaina dauka eta Madrilgo alderdiarekin duen lotura eztabaidagarria da, Gaztela eta Leongo PSOEren buru izan ondoren.
Sozialisten krisiaren aurrean, Más Madridek ezkerreko hautesleak kapitalizatzea lortu du, eta lidergo interesgarriak sortu ditu, hala nola Mónica Garcíarena. Hala ere, ez da nahikoa izan Ayuso kinka larrian jartzeko. Etengabeko oposizioan egiten duen hotzak eta espazio ideologiko horretan ohikoak diren banaketek eragina izan dute, baina hori guztia ezin da konparatu Iñigo Errejónen kasuak orain duen eraginarekin. Berak sortutako alderdiak sinesgarritasuna berrezarri behar du orain, eta ez da batere erraza izango.
Bitartean, Ayuso pozez zoratzen dago. Ezkerra lidergo alternatibo indartsu bat eraikitzeko gai ez den heinean, PPko buruzagiak presidente izaten jarraituko du beste lau urtez. Hori bai, berak ere Sánchezek Moncloan jarraitzea behar du, eguneroko kontrabotere gisa jarraitzeko.
Accede todo un mes por solo 0,99€
¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión