Denbora faltaren zama

Bizitzaren erritmo frenetikoan, eguneroko zereginek, lanak eta ardurek ia ez digute atsedenik uzten. Baina, paradoxikoki, inoiz baino gehiago ditugu eskura: liburuak, filmak, telesailak, plataformen podcastak, kontzertuak, erakusketak… Eskaintza kulturalak amaigabea dirudi, baina denbora, aldiz, mugatua eta urria. Frustrazioa sortzen duen sentsazioa ez da nahi duguna egiteko denborarik ez izatea soilik, aukera horien guztien aurrean ezintasuna sentitzea baizik.

Liburu bat hasteko unea aukeratu behar duzu, eta aukeratzeak baztertzea ere badakar. Streaming plataformetan gauza bera gertatzen da. Serie bateko kapitulu bat ikusten duzun bitartean, beste hamarnaka zain dituzu, eta sare sozialetan norbaitek «ezinbestekoa» den beste film baten berri ematen dizu. Aldi berean, zerrendak pilatzen dira: «irakurri beharrekoak», «ikusi beharrekoak», «entzun beharrekoak»… Baina noiz?

Gizarteak berak ezartzen digu presioa: dena jakin behar dugu, dena bizi, ezer ez galdu, dena esperientzia gisa bizi… Kulturaren esparruan, gainera, areagotu egiten da sentimendu hori, eta horrek antsietatea eta porrot-sentsazioa sortzen ditu.

Baina, agian, frustrazio horretan ere badago zerbait ederra edo positiboa: kulturaren mugagabetasunak gure jakin-mina elikatzen du eta gure irudimena pizten du. Ez dugu dena kontsumitu behar perfektuak izateko; nahikoa da une bakoitzean hautatzen dugun horretan murgiltzea eta gozatzea. Liburu bat, film bat, kanta bat... Horrek merezi du.

Azken finean, denbora faltak eragindako frustrazioak erakusten du benetakoa dela gure pasioa. Kultura maite dugulako nahi dugu gehiago, eta hori bera da gure motorra. Tituluak aukeratzea, gozatzea, eta pixkanaka gure burua eta jakin-mina elikatzea da gakoa.

• Temas
• ETA
• Euskera