«Argazkigintzak neure buruarekin egoteko aukera ematen dit»
Artistak Barakaldon ospatu den Baffest jaialdiko Euskal Emakume Argazkilari onenaren saria jaso du
irati alonso
Larunbata, 22 urria 2022, 23:23
Lasai zegoen Tania Barrenetxea Klara Kampoamor Kultur Etxeko atzeko lerroetan bere izena entzun zuenean. «Ez nuen espero», aitortzen du argazkilariak, Baffest jaialdiko Euskal Emakume Argazkilari onenaren saria jaso duenak. «Mirespen handia sentitzen dut jaialdia partekatu nuen argazkilari guztiengatik. Eta lan guztien kalitatea ikaragarria zen. Saria oso garrantzitsua da nire lanagatik, eta nire lana erakusteko eta ezagutarazteko aukera ematen du», dio.
Urteak daramatza Baffestera joaten, publiko gisa. «Argazkigintzaren zaleentzako erreferentziazko topagunea da» harentzat, modalitatea kaleetara hurbiltzen duena, alegia. Horregatik, argazki-proiektu batean lan egiten duen lehen aldi honetan, «niretzat oso garrantzitsua zen bere lana aurkezteko lekua hau izatea».
Autoerreferentziak
'Apegos feroces' du izena Barrenetxeak aurkeztutako bildumak. «Bilaketa eta hausnarketa proiektu bat da. Partikularraren, autoerreferentzialaren bitartez, trauma den herentzia ikusezin hori arakatzen dut, eta gure inguruneek, gure atxikimendu-sistemek, gure defentsa-mekanismoek eta norberaren eta besteen zauriek gure nortasuna eta gure bizi-narratiba nola markatzen duten jakiten saiatu naiz», azaltzen du bilbotarrak. Bizipen propioekin lan egiten du: «Nire lanak autobiografia kutsuak ditu beti, modu sotilean bada ere. Neure gogoetetatik eta sentimenduetatik sortutako proiektu autoerreferentziala da hau. Nire barne-prozesuaz ari naiz, baina uste dut jende asko aurki daitekeela bertan».
«Komunikatzeko modu bat da, niri begiratzeko modu bat, baita niri esateko modu bat»
argazkigintzari buruz
Azterketa prozesu honetan traumaren inguruan aritzen dira Barrenetxearen argazkiak. «Jende askok ez du horretaz hitz egiten. Osasun mentalaz hitz egiten hasten bagara ere, hitz batzuk oraindik tabu dira. Eta garrantzitsua da gauzak izendatzea», azpimarratzen du.
18 urte zituela hasi zen argazkilaritzan Barrenetxea: «Musikazale amorratua nintzenez, kontzertuen erreseinak idazten hasi nintzen fanzineetan eta webguneetan eta handik gutxira kontzertuen argazkiak iritsi ziren. Hori izan zen lehen kontaktua», dio. Urteetan estilo desberdinekin esperimentatu zuen, denboraldi oso luzeak ematen zituela argazkirik egin gabe. «2020an erosoen nengoen lekua aurkitzen hasi nintzela sentitu nuen, eta nire argazkirik pertsonalenak lortzean jarri nuen arreta. Prestatzen eta proiektu bat eraikitzen hasi nintzen, eta hemen nago», adierazten du.
Bilbotarrak definitzen duenez, argazkigintza «hizkuntza bat da, pentsatzeko eta begiratzeko modu bat». «Argazkigintzaren ideia landu nahi dut, aztarna gisa, ikusezina denaren lekuko gisa. Begiratzen gelditzen ez garena edo zuzenean begiratu nahi ez duguna», dio.
Pertsonalki ordea, «komunikatzeko modu bat da, niri begiratzeko modu bat, baita niri esateko modu bat ere. Osagai sendatzailea ere badu, neure buruarekin egoteko aukera ematen dit eta neure burua zaintzeko aukera. Gainera, hitzek uzten ez didatena paperean islatzen dut».
«Osasun mentalaz aritzen bagara ere, hitz batzuk tabu dira. Garrantzitsua da gauzak izendatzea»
traumaren inguruan
Beste saritua
Meritxell Ahicart izan da lehiaketako beste irabazlea, Estatuko Emakume Argazkilari Onenaren Baffest 2022 Saria jaso zuela. «Oso pozik nago. Zorionak eman gura dizkiet nire lankide finalistei, euren lan bikainengatik. Sariak meritu bikoitza du nire ustez, lehiaketaren maila ikusita. BAFFEST alde guztietatik maitasuna erakusten duen festibala da, beste maila batekoa da», adierazi zuen sari banaketan. «2020ko martxotik aurrera, ordura arte ezagutzen genuen bizitzeko modua aldatu egin zen, Alarma Estatuak berrogeialdia ekarri zuen, eta etxe barruan geratu behar izan genuen, funtsezko langileek izan ezik».
Orduan hasi zen Meritxell Ahicart multinazional handi baten paketeak banatzen. 'Devilvery' etapa haren digestioa da. Kanpoaldearen ikuspegi pribilegiatua eta bitxia islatzen, eta, aldi berean, horiek osatzen dituen prekarietate-agertokia egiaztatzen saiatzen diren irudiak. Eremu publikoko lan-esperientzia horrek argazkiak eta bideo-sorkuntzak kontzeptualizatzen ditu, pakete banatzaile lan nekagarri eta errepikakorraren ondorioz sortutako proiektu artistikoaren parte gisa. Denborarik eta tresnarik gabe, oso indartsua da sormenerako lizentziak asetzeko enpresaren telefonoa erabiltzea. Modu mugatuan, une hartako eguneroko konkista txiki horiek benetako mundua ziren egilearentzat.
'Devilvery'-k, beraz, argazki-serie batean, ikus-entzunezko bi lan ditu: 'Homenaje a Jon Mikel Euba' eta 'DingDong Symphony'. Horrez gain, esperientzia horren emaitza diren apustu artistiko guztiak biltzen dituen eta kartoizko kutxa batean dagoen proiektu bat argitaratu du, Polvora Verlagen eskutik.
Zer da Baffest?
Baffest Barakaldon ospatzen den emakume argazkilarien jaialdia da. 2016az geroztik urtero egiten da euskal herriko hainbat espaziotan, espazio publiko horiek aire zabaleko museo txikietan bihurtuz, formatu ertaineko eta handiko argazkien bidez. Baffest topaketa eta bizikidetza da; artea da; esperientzia berriak bizitzea da, argazkigintzaren planteamendu kritiko eta gogoetatsu batetik. Baffest guztiontzako kultura da.
Pasa den urtean Cris P. Lareo argazkilari bilbotarrak eta Rocio Bueno argazkilari madrildarrak Euskal Emakume Argazkilari Onenaren Barakaldo saria eta Estatuko Emakume Argazkilari Onenaren Baffest saria jaso zituzten, hurrenez hurren.
